öylesine geldiğim
istanbul'dan bir daha geri gidemememe neden olan performans. müziği, vücudumun her bir zerresinde hissetmiştim. performans bitimi recep cetinin sol ayagi'yla taksim'de bir otelde kalmıştık. hiç unutmam, sabaha kadar esrar çekmiş gibi kahkaha ata ata gülmüştük.
sabah olduğunda recep yaşadığı şehre dönmüştü, banaysa "ne yap ne et bu şehirde kal" demişti. kaldım ben de.
sadece bir alt eşofman, telefon şarj cihazım ve kimliğimle geldiğim şehirde işyeri açıp yaşamaya başladım. vay be. maşallah.
tüm bunlar,
armin van buuren sayesinde oldu.